Binnen Jeugdorkest Mherimba spelen muzikanten van meerdere dorpen samen, hoe zit dat?

“Ik ben 20 jaar geleden begonnen als dirigent van de jeugd van Amicitia in Banholt. Dat was leuk en succesvol. We deden geregeld mee aan festivals en concoursen. In 2012 klopte de harmonie van Mheer aan met de vraag om samen te werken. Wij hebben vrij snel ja gezegd. Dit was een leuke ontwikkeling aangezien de dorpen ooit rivalen waren, maar dan spreek ik over vele decennia geleden.

In Banholt hadden we al twee muzikanten uit Reijmerstok, dus hun jeugd sloot ook aan. Toen besloten we dat er een nieuwe naam moest komen. Dat werd Mherimba, de beginletters van de dorpen.

In 2016 stapte Reijmerstok uit de samenwerking, maar een jaar later sloot de jeugd van Noorbeek aan. We bestaan nu uit zo’n 30 muzikanten, waarvan enkele ouderen die op latere leeftijd zijn gestart met muziek maken of na vele jaren het instrument weer hebben opgepakt. Er is geen leeftijdsgrens, we stimuleren dat mensen zo lang mogelijk blijven.”

Zijn jullie tegen uitdagingen aangelopen tijdens de fusies van orkesten?

“Eigenlijk zijn we geen echte hobbels tegengekomen. Van het begin af aan werken we met een enthousiaste begeleidingscommissie. Daar zitten begeleiders in vanuit alle dorpen. We komen vaak samen en organiseren jaarlijks een gezamenlijk uitje. We zetten in op verbinding, iedereen is gelijk. De moederorkesten hebben best een verschillende cultuur, maar dat zie ik binnen Mherimba niet direct terug. Niemand heeft zijn DNA willen doordrukken. Er is een nieuw DNA ontstaan, het Mherimba DNA.

Bovendien werkt een stukje continuïteit goed, we hebben al 12 jaar lang een wekelijks repetitiemoment en dat gaat eigenlijk altijd door.”